Dag 011

Vandag was 'n goeie dag gewees. Elke wolk het tog 'n silwer randjie, vandag se silwer randjie, was die silwer randjie. Die son het vir die eerste keer in dae deur die wolke gebreek om ons te seën met 'n helder gloed. Alhoewel dit nog hier op die bodem koud bly, het my gesig gedans in die warmte wat die son beloof.

Ons was vandag by 'n wildpark gewees. Hierdie keer, 'n groter een. My gasouers wou my die sogenaamde Duitse "Groot Vyf" wys. Om eerlik te wees het ek die diere fantasties gevind, aangesien hulle totaal en al vreemd was. Van die vyf het ek net vier besigtig: die wolf, die elk, die lynx en die Europese bison. Die bruinbeer was egter vandag skugter en het ons nie die voorreg gegun om hom te aanskou nie. Aan die einde van ons besoek het die wolke weer begin saampak, maar die reën het gelukkig weg gebly.

Ek hoop die taal kom aan, want dit is nie asof ek minder praat nie. Al is ek nie heeltemal seker wat ek besig is om te sê nie, sê ek dit nogsteeds. Dit gaan meer as 'n vreemde taal vat om my stil te hou.
Ek vind elke dag iets nuuts oor Duitsland uit. Of ek 'n aanname maak, tot 'n gevolgtrekking kom of as iemand iets aan my vertel, sien ek alles as waarnemings van die Duitse volk. Ons klas het Vrydag Sport gehad. As ek die klas as 'n steekproef van die Duitse jeug kan neem (wat ek weet nie heeltemal korrek is nie) het ek tot die gevolgtrekking gekom dat die kinders in Duitsland nie so liggamlik gefokus en gebou is soos daar in Suid-Afrika nie. As gevolg van die feit dat ons in Suid-Afrika aan baie sport deelneem lyk baie van ons kinders fisies goed, en die wat nie doen nie wil graag. Ons het Rugby spelers wat dag na dag in die gym is, atlete wat daagliks hardloop, hokkie, netbal en vele meer om ons kinders goed te laat lyk. Die seuns hier is almal of baie maer (soos daardie mense wat nie vet word nie) of redelik bonkig. Dit is ook moontlik dat ek dit net so beleef het.

Duitsland is nie Suid-Afrika nie.