Ek voel nie afgesper van die wêreld in Suid-Afrika nie, inteendeel, ek het uncapped WIFI ('n voorreg wat ek nie tuis geniet nie). Tans is daar soveel Sosiale Media, dat jy voel jy kan dit amper nie vermag om op hoogte te bly nie. Daar word so baie fotos "gepost". Oor een ding het ek geen twyfel nie: Menlopark het 'n matriekafskeid gehad.
Hierdie is om en by die tyd wat mens veronderstel is om af te skaal om op jou leerwerk te fokus. Ek noem die woord "veronderstel", want dit is selde wat gebeur. Die realiteit is dat jy steeds met al jou aktiwiteiete moet voortgaan, met 'n knaende gevoel dat jy eintlik jou tyd voor die boeke moet deurbring. Rustyd word nou tydmors. 'n Gevoel wat enige student te goed ken en 'n gevoel wat ek hierdie jaareind vryspring.
My eksamenstres word vervang met ET-stres. Maar in hierdie "blockbuster" (ongelukkig nie deur Steven Spielberg nie) is ek die vreemde wesen. Ek het ook geland op 'n ander planeet en is aangeneem deur vriendelike vreemdelinge. Alhoewel dit nie my doel is nie, weet ek ook ek moet my vlug vind om terug by die huis te kom. Ek kan wel nie fietse laat vlieg nie en ek het dit ook al 'n paar keer reg gekry om huistoe te bel. H-P die E.T. Die stres wat ek hier ervaar is dié van 'n nuwe taal, 'n nuwe land en dan ook natuurlik 'n nuwe gesin.
My Regisseur hou egter die lysels styf vas en het nognie my karakter in gevaar en bedreiging gedompel nie. Ek lees elke aand Sy notas en toneelaanwysings, om te verseker ek speel die rol wat Hy vir my uitgelê tot my volle potensiaal.
Duitsland is nie Suid-Afrika nie.
No comments:
Post a Comment